mega dół..

pisałam kilka minut temu z moją przyjaciółką Agatą i tak zebrało nas na wspomnienia.. i przez to mamy teraz wielkiego doła.. myślałyśmy o życiu, o tym jak ten świat zachrzania szybko, i że nie ma na nic czasu.. że to co było już nie wróci. nie ma na nic czasu.. wszystko tak przemija, a nawet nie wiemy kiedy dokładnie znajdziemy się po drugiej stronie. przytłacza mnie szara rzeczywistość. ta monotonność.. z każdym rokiem, z każdą minutą jesteśmy coraz starsi i wszystko przemija, wszystko się zmienia. wiele w życiu doświadczyłam, wiele przeszłam, ale każde przeżycie, każda przyjaźń czegoś mnie nauczyła.. wszystko czego doświadczam to jest z jakimś przekazem. jeśli coś przeżywamy to po coś.. nic nie dzieje się bez powodu. czasem chce się wyrwać, zacząć wszystko od nowa, ale potem myślę sobie, że to nowe życie bez ludzi, których kocham nie będzie fajne. chyba każdy ma czasem wszystkiego dosyć, ale trzeba wziąć się w garść i brnąć dalej. nie można się poddawać ! gdybyśmy poddali się już na początku jak byliśmy dziećmi to nigdy nie nauczylibyśmy się chodzić i mówić. więc warto próbować, warto iść dalej. czasem dobrze jest powspominać przeszłość, ale należy żyć przyszłością. więc morał tej wypowiedzi jest taki, że gdy będziemy na samym dole i będziemy mieli wszystkiego dosyć to trzeba wierzyć, że przyjdzie taki moment, taki czas kiedy znów wzbijemy się wysoko. :)